บนซิตี้บัส

ในวันจันทร์ที่โชคร้าย ผมก็ยังพอมีโชคดีอยู่บ้างแม้จะไม่บ่อยก็ตาม ผมรีบกระโดดขึ้นรถปรับอากาศสายที่คุ้นเคยดี นึกยิ้มให้กับตัวเองที่ไม่ต้องยืนรอรถนานมาเวลาเร่งรีบขนาดนี้

บนรถซิตี้บัสผมเหลือบมองทีวีที่มีแต่โฆษณาหรือไม่ก็เอ็มวีที่ผมไม่ค่อยรู้จักนัก

แวบแรกที่มองก็ อึ้ม.. นางเอกน่ารักดี ผมนั่งมองทางต่อไปอย่างไม่ใยดีเอ็มวีนั่นนัก

แวบต่อมา ผมเห็นสาวคนนั้นใส่ชุดสีดำขลับ ชุดไม่หวือหวาเท่าไหร่เพื่อไม่ให้แย่งซีนนักร้องสาวขาวสวยหมวยอึ๋ม ยืนโยกตัวเบาๆขับกล่อมเสียงเพลงบนเวที สาวๆชุดดำต่างยกมือโบกตามจังหวะ สีหน้าค่อยๆคลายจากความเสียใจ มีรอยยิ้มให้เห็นกันบ้าง

ผมเริ่มรู้สึกอยากติดตามเรื่องราวของเอ็มวี ทีนี้ผมจึงไม่คลาดสายตาจากจอเบื้องหน้า อย่างน้อยก็ช่วยบรรเทาความเครียดจากรถติดที่อยู่ข้างล่าง ผมจ้องมองเอ็มวีต่อ

หลังเพลงจบ เหล่าสาวๆ ต่างพากันหย่อนสิ่งของลงในกล่องใสๆใบหนึ่ง กล่องใบนั้นมีข้อความอะไรบางอย่างแต่ในมุมกล้อง ผมไม่สามารถอ่านได้ พวกเธอทิ้งตุ๊กตาหมี บีบี รูปถ่าย นางเอกคนสวยของผมกำลังถอดแหวนจากนิ้วนาง พลางมีภาพตัดเป็นผู้ชายคนนึงบนจงสวมแหวนให้เธอ ผมเดาได้ไม่ยากว่าต้องเป็นคนรักเก่า ไม่มีอะไรหยุดความตั้งใจเธอได้เธอถอดแหวนกึ่งหย่อนกึ่งปาทิ้งลงในกล่อง ใบหน้ามีรอยยิ้มแสดงถึงความดีใจอย่างเห็นได้ชัด

ผมคาใจกับข้อความบนกล่องใสไม่นาน กล้องค่อยๆแพนแล้วหยุดค้างในมุมที่คนอย่างผมจะพออ่านและเดาได้
...
...
รับบริจาคของแฟนเก่า
รายได้ช่วยเหลือมูลนิธิหมาจรจัด